ArsaGianta

Zgadzam się, że proces wychowywania jest formą indoktrynacji. A w nauce nazywa się to socjalizacją i trwa przez całe życie od momentu urodzenia, a zmierza do kształtowania pewnych zachowań, yczynienei jednostki społecznej  zdolnej do życia w społeczeństwie.  W zależności w jakiej kulturze, religii,  społeczności się ktoś urodził - pod normy tejże wychowywany, dostosowywany. Socjalizacja pierwotna: czyli wychowanie w rodzinie. Dziecko uczy się, naśladuje starszych, rodzeństwo, rodziców. Socjalizacja wtórna: szkoła, grupy rówieśnicze. W każdym momencie życia na człowieka oddziaływają inni ludzie.
W toku socjalizacji pierwotnej dziecko uczy się elementarnych wzorców zachowań i podstawowych ról społecznych, że jest dziewczynka lub chłopcem. Uczy się posługiwać językiem i gestem, poprzez naśladownictwo. Uczy się także, że rodzice mają nad nim władzę i należy ich słuchać.
W socjalizacji wtórnej młody człowiek uczy się kolejnych segmentów życia społecznego i odgrywania kolejnych ról. Dochodzi coraz więcej ról: rola studenta, pracownika, członka danej organizacji religijnej.
O ile podczas socjalizacji pierwotnej człowiek przyjmuje wszystko bezkrytycznie, o tyle w miarę wzrastania i osiągania zdolności porównywania, krytycznego myślenia i analizowania otaczającej rzeczywistości - człowiek może się buntować i nie zgadzać na istniejący stan rzeczy. Dochodzi do wewnętrznych konfliktów, przychodzi pora na dokonanie pewnych decyzji: czy być konformistą czy jednak nie... Oczywiście wszystko wokół karze się podporządkować, nawet ustanowiono sankcje w razie, gdyby jednak ktoś próbował przeciwstawić się porządkowi...

"Słowianie, ze szczególnym uwzględnieniem Polaków, przeszli w swej historii okresy zniewolenia dążące do wynarodowienia. Szkoła chrześcijańska doprowadziła do podziału narodu na panów i poddanych niszcząc poczucie narodowe. Polski chłop spod Warszawy nie wiedział, że jest Polakiem, jak pisze Bolesław Prus. Był miejscowym katolikiem, w którego chrześcijaństwo wmówiło, że 'władza pochodzi od Boga'.
Polski chłop w powstańcach styczniowych widział 'synów diabła' przeciwstawiających się 'boskiej władzy' cara. Za 'Prawilne' nauczanie co piąty ksiądz dostał medal carski za 'Unicztożenie buntu'. O tym cicho w 'naszej' historiografii."
"Czy przeciętny Polak wie, że w czasie trwania Chrześcijańskiej Unii Europejskiej polityka Watykanu dążyła do unifikacji narodowej? Mieli pozostać sami chrześcijanie, bez świadomości narodowej.
Taka polityka zdała egzamin w wypadku judaizmu. Narody, których władcy przyjęli judaizm zatraciły świadomość narodową, przeszła ona na wyznanie. Najlepszym przykładem są Chazarzy.
Doszło do tego, że w chrześcijańskiej Polsce przedrozbiorowej Naród Polski wyzuto z tożsamości narodowej. Polakami była jedynie szlachta posługująca się łaciną. Chłopi i mieszczanie nazywali siebie 'miejscowymi'."
"Nastąpił powrót do narodowych wierzeń przedchrześcijańskich, do religii które stały u początków naszego bytu.
Musimy sobie wreszcie uświadomić, że wierzenia religijne panują nad naszą podświadomością zarządzającą uczuciami, były i są używane jako narzędzie polityczne do tworzenia nowych świadomości narodowych i niszczenia świadomości w podbitych narodach."

Winicjusz Kossakowski