ArsaGianta

Ble, ble, ble. Mowanowa. Czy im płacą za celowe gmatwanie prostych pojęć by były bardziej niezrozumiałe?

Pepek napisał:

Emocja pojawia się jako pewna "sensacja" w naszym ciele fizycznym podczas przepływu energii pomiędzy ciałem i przeciw-ciałem (duchem). Ciało nasze korzysta z energii moralnej przede wszystkim do podtrzymania swoich funkcji
życiowych co zachodzi gdy pierwotna energia moralna przepływając z przeciw-ciała do ciała fizycznego uzyskuje nową jakość energii witalnej i przepływ tej energii odczuwamy jako emocję.

Wyobraźmy sobie układ: ciało fizyczne z receptorami oraz ciało emocjonalne. Receptory ciała fizycznego, takie jak wzrok, słuch, dotyk, smak odbierają bodziec, który dociera do mózgu w postaci impulsów elektrycznych. Mózg konwertuje sygnały elektryczne i generuje określone wrażenie, które przekazywane jest do ciała astralnego (odczuciowego) i może wywołać 3 stany emocjonalne: zainteresowanie, obojętność, niechęć.

Obojętność - Najczęstszy stan emocjonalny. Choć jest najczęstszym stanem emocjonalnym to nie wywołuje żadnej reakcji. Łańcuch zostaje przerwany. Np widok sufitu po przebudzeniu. Nie zwracamy na niego uwagi.
Dwa pozostałe stany są przeciwnymi stanami aktywnymi.
Niechęć - zwraca sygnał do ciała, nakazujący reakcję odsunięcia się lub w skrajnych wypadkach - reakcję torsyjną. Niechęć to np obrzydzenie.
Zainteresowanie - jest najsilniejszym stanem emocjonalnym wywołującym najsilniejsze reakcje. Umysł otrzymuje dla przykładu sygnał dźwiękowy, który interpretuje jako obelgę i przekazuje do ciała odczuciowego. To natychmiast interesuje się tym i wywołuje gwałtowną reakcję, w wyniku której do umysłu zostają przekazane określone instrukcje, wzrasta ciśnienie krwi, podnosi się tętno, gruczoły dokrewne rozpoczynają intensywną pracę pompując hormony.

Innymi słowy to, co jest w cytacie można określić w sposób następujący:
percepcja ciała =>interpretacja mózgu=>reakcja ciała odczuciowego=>informacja zwrotna do mózgu =>rekcja gruczołów

W poście przewodnim nie poruszono 2 ważnych kwestii, a mianowicie umysłu i intelektu. Reakcja nie musi być wywołana przez ciało fizyczne. Może je wywołać ciało odczuciowe samoistnie. Np podczas wspomnień jakiejś krzywdy z przeszłości. Reakcję może wywołać także intelekt czyli ciało mentalne. Jednak większości ludzi się to nie tyczy. Oni operują na poziomie astralnym.

Hmm... może ja inaczej napiszę. Czy ignorujesz swoją rękę? A nogę? A żołądek, gdy ściska Cię z głodu? Ręka i noga to tylko narzędzia. Teraz wyobraź sobie, że chcesz napić się gorącej herbaty. W tym celu sięgasz po kubek lub szklankę z napojem, lecz ręka ma inne zdanie na ten temat i w połowie drogi puszcza szklankę, której zawartość wylewa się na Ciebie. Czy takie działanie byłoby korzystne? Albo inna sytuacja. Żołądek informuje Cię, że powinnaś spożyć posiłek by zregenerować siły lecz ty przez kilka dni ignorujesz te sygnały. Do czego doprowadziłaby długoterminowa ignorancja informacji od żołądka?

Zarówno ręka czy żołądek są naszymi narzędziami. Ręka ma robić to, co my chcemy, a nie to, co ona chce. Nie możemy jednak ignorować informacji od żołądka, ani też natychmiast im ulegać. Żołądek nas informuje, że powinniśmy posilić się. Nie oznacza to, że mamy natychmiast wszystko rzucić i "lecieć na michę". Zjemy w przeznaczonym do tego czasie i miejscu.

Tak samo jest z emocjami. One nas informują o pewnym wydarzeniu lecz nie oznacza to, że mamy natychmiast reagować i "nie posiadać się" ze złości, z radości, etc. Emocje są także narzędziem, którym powinniśmy się nauczyć posługiwać tak, jak posługujemy się ręką. Nie chodzi o "wyzbycie się", gdyż to byłoby wyjałowieniem. Mamy nabywać, a więc wzbogacać.

Uczucia informują nas o stanie naszej duszy. Są bardzo subtelne i delikatne. Postaraj się więcej zwracać uwagę na siebie, na to, co dzieje się w Tobie. Uczucia można porównać do przyprawy - nie trzeba jej zbyt wiele by poprawić smak potraw, prawda?

Ciężko jest opisać językiem werbalnym pewne... hmm... stany duchowe. Dlatego tak ważne jest zwracanie uwagi na własne wnętrze. Gdy tylko raz doświadczysz - zaczynasz łapać, a wierz mi, że doświadczyłaś wielokrotnie tylko nie zwracałaś na to uwagi.
Zastanów się proszę czy zdarzyło ci się odczuwać radość, a właściwie zadowolenie, takie fajne odczucie w środku lecz zupełnie bez powodu. Po prostu byłaś zadowolona, a może nawet szczęśliwa. Może nagle złapałaś się na tym, że coś nucisz pod nosem? To, co działo się w tej właśnie chwili to były uczucia, uczucie zadowolenia.
Może też doszło do innej sytuacji. Pomimo, że wszystko układało się bardzo pomyślnie, nie było powodu do smutku - odczuwałaś go.

Niestety, nie potrafię bardziej pomóc. Przynajmniej na razie. Sama postaraj się znaleźć odpowiedź analizując własne doświadczenia.

Margo napisał:

Nie wiem jak Wy, ale mi  obojętność kojarzy się z brakiem życia...

Nie zrozumiałaś. Możliwe, że źle wytłumaczyłem. Postaram się raz jeszcze to wyłożyć.

Cały nasz świat, informacje o nim pobieramy poprzez zmysły. Słuch, dotyk, smak, powonienie, wzrok. Są jeszcze inne zmysły lecz skupmy się na tych fizycznych. Najwięcej informacji o otoczeniu odbieramy poprzez wzrok. Szacuje się, że około 80%.

Teraz wyobraź sobie taką sytuację. Znajdujesz się w jednym pokoju, np oglądasz telewizję, konta oka widzisz pająka na ścianie. Czy reagujesz? Nie, bo jest ci to obojętne. Nie zwracasz na niego uwagi, mimo, że on tam jest. A osoba, która cierpi na arachnofobię sądzisz, że też by zignorowała tego pajęczaka? Kolejna sytuacja. Siedzisz, oglądasz telewizję czy coś robisz, a w kuchni na ogniu zaczyna coś ci kipieć. Lecisz czym prędzej do gara czy też rozglądasz się po pokoju, podłodze, meblach? Co zwróciło Twoją uwagę? A cała reszta? Dlaczego nie interesujesz się? Czy nie dlatego, że w danej chwili jest Ci to obojętne? Postaraj się to przemyśleć, a następnie poszukać własnych przykładów.

Margo napisał:

A co ze strachem ?
Wydaje mi się, że to chyba największy nasz >wróg<, którego powinniśmy pokonać...

Tak, to najpotężniejszy nasz wróg. Lecz nikt, ani nic nie wywoła w Tobie strachu, jeśli nie zainteresujesz się bodźcami, które go wywołują. Jeśli nie skierujesz na nie swej uwagi. Na tym polega umiejętność walki ze strachem → władanie uwagą.

@Pepek - cała wiedza jest w nas. Postaraj się zając postawę obserwatora. Obserwuj świat, ludzi, wydarzenia, siebie. Nie angażuj się emocjonalnie w cokolwiek, a zobaczysz o ile Twe życie będzie prostsze i szczęśliwsze. To emocjonalne zaangażowanie nas zniewala i unieszczęśliwia