ArsaGianta

Dzień i Noc Swaroga. Galaktyczna Droga Mleczna

Nocą nasza Galaktyka widoczna jest jako nieskończenie mnóstwo gwiazd, zgromadzonych w postaci nierównego pasma zwanego - Droga Mleczna. Ogromny gwiezdny system, w którym znajduje się nasz rodzimy system słoneczny; system Jarego Słońca.

W budowie galaktyk kryje się wiele pytań: w jaki sposób i dlaczego galaktyki z formy kulistej przeobrażają się w dyski? Dlaczego te dyski zaczęły się obracać? Co za zagadkowa siła opiera się siłom odśrodkowym, starającym się rozerwać obracające się galaktyki? Co za siła wprawia je w ruch wirowy? Przecież galaktyki obracają się w absolutnej próżni jak sądzono do niedawna.

W XX wieku pojawiło się przypuszczenie, że próżnia - to szczególny rodzaj materii (Ciemna materia). Obrót generuje pola torsyjne, które powodują ogromny przepływ informacji, informują obiekt jak winien wyglądać - roślina, pies, kot, człowiek itd.

1. Jeżeli wyobrazimy sobie naszą Galaktykę w naszej przestrzeni patrząc na nią z góry, to wyglądem swym przypomina prawostronną swastykę, powoli obracającą się ruchem zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Cztery promienie zagęszczonej gwiezdnej materii (rękawy), wyginają się na podobieństwo swastyki. Same «promienie» z oddali wyglądają, jak nierówne wstążki ze srebrzystej, kosmatej « waty », wiszące w głębokim, czarnym aksamicie nieba.
   
2. Jeżeli wyobrazimy sobie Galaktykę Drogi Mlecznej w Żółtej przestrzeni - w widoku z dołu, to wygląda, jak lewostronna swastyka, powoli obracająca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Jakby lustrzane odbicie naszego obszaru. Jednakże jest tam mniej gwiazd, a sam «dysk» ma trochę mniejszą średnicę. Niebo nie jest czarne, lecz złociste, a z planet w Kosmosie zawsze widoczne jest jako Czerwone; dniem i nocą - prawie bez różnicy. Przytłumiony półmrok w odcieniach czerwieni.
   
3. Jeżeli by Drogę Mleczną przedstawić w Szarej przestrzeni - widok z góry, z boku, to wygląda, jak prawostronna swastyka, powoli obracająca się ruchem zgodnym z ruchem wskazówek zegara - synchronicznie z naszym obszarem. Gwiazd jest jeszcze mniej, jeszcze mniejszy «dysk», lecz niebo Kosmosu zawsze jest białe, z niebieskawym odcieniem, a z planet niebo wygląda na niebiesko-niebieskie. Zawsze jest dzień, nie ma nocy.
   

Teraz wyobraźcie sobie widok z boku na naszą Galaktykę, jednocześnie z trzech przestrzeni. Trzy płaskie dyski z niewielkim zgrubieniem w centrum, jednocześnie obracają się w różne strony. Jednocześnie! Dla uproszczenia przedstawcie dyski równej wielkości, aby uniknąć zmylenia czynnikiem skali.

Między górnym (Szary obszar) 4-o łukowym dyskiem i dolnym (nasz obszar) 4-o łukowym dyskiem, obracającymi się zgodnie w jedną stronę i zawsze znajdującymi się promieniami na przeciw siebie, obraca się dokładnie taki sam 4-o promienny dysk Żółtego obszaru. Co wyjdzie?

Oczywiście, że na pewno będą momenty, gdy promienie naszego i Szarego «dysku» będą zasłaniać się wzajemnie «promieniem» Żółtej przestrzeni. Utrudnione przechodzenie fali światła, utrudniona obserwacja i tak dalej…  I takie zakrycie przy wolnej rotacji Galaktyki, wynosi według ziemskich miar czasu tysiące lat. Z Ziemi nie widzimy Wyższych obszarów (są zasłonięte przez Żółtą przestrzeń). W tym czasie do Żółtych należy Ziemska przestrzeń! Zło panoszy się i postępuje haniebnie - oni są bliżej, a Najwyższych nie widać. Oto czym jest Noc Swaroga na Ziemi.

Gdy «promienie» nie będą niczym przysłonięte - na Ziemi będzie Dzień Swaroga. Z Ziemi bez trudu widzimy Wyższy obszar. Żółci i całe ich Zło na Ziemi nic nie zrobi, gdyż wszelkie stworzenie jak na dłoni jest widoczne z Wyższego obszaru.

W rzeczywistości wszystko jest nieco bardziej skomplikowanie - Przestrzenie znajdują się jedna w drugiej w określonych punktach współrzędnych gwiezdnych, a «pokrycie» przejawia się w zmianie falowych parametrów środowiska, analogicznie jak Dzień i Noc.

Zaczerpnięte z: http://nakanune.babikov.com/